Ο αέρας υποκλίνεται στο κρύο...

Αυτό το τέλος της χρονιάς
Είναι τελείωμα δαντέλλας
από φύλλο περσινό
Που ξεπροβάλλει στη σιωπή...

This ending of the year
Is like the lacy ending
of a last year’s leaf
Turned up in silence...

Γιάννης Σταύρου, Ορίζοντας φθινοπωρινός, λάδι σε καμβά

Άρθουρ Γουίντερς
Η Εύθραυστη Εποχή

Φθίνει η αύρα του καλοκαιριού,
Ο αέρας κρυώνει συνεχώς.

Κάποιος βαδίζει μοναχός
Και τρίβει τα δικά του χέρια.

Οι λιποθυμισμένες λεύκες
Ξεψυχάνε στον αέρα.
Το πρωινό
Είναι πάγος στους δρόμους.

Αυτό το τέλος της χρονιάς
Είναι τελείωμα δαντέλλας
από φύλλο περσινό
Που ξεπροβάλλει στη σιωπή.

Ο αέρας υποκλίνεται στο κρύο.

Τραγούδι

Εκεί που βγαίνω
να σε βρω στον
τάπητα των πυρωμένων
χωραφιών

οι καρδερίνες
πετάγονται ως τα
πόδια μου
σαν θυμωμένες
πικραλίδες

τρέμουνε σαν το
καρδιοχτύπι στον
αέρα και άλλο
τίποτα πέρα απ’ αυτό

Arthur Yvor Winters
The Fragile Season

The scent of summer thins
The air grows cold.

One walks alone
And chafes one’s hands.

The fainter aspens
Thin to air.
The dawn is frost on roads.

This ending of the year
Is like the lacy ending
of a last year’s leaf
Turned up in silence.

Air gives way to cold.

Song

Where I walk out
to meet you on the
cloth of burning
fields

the goldfinches
leap up about my
feet like angry
dandelions

quiver like a
heartbeat in the
air and are
no more

(μετ. Σοφία Γιοβάνογλου)