Αισχύλος
Επτά επί Θήβας
(μετ. Γιάννης Γρυπάρης, α΄ επεισόδιο)
Ετεοκλής
Εσάς ρωτώ, ανυπόφερτα πλάσματα, - μα είναι καλά πράματ' αυτά για να σωθή μια πόλη καί δώσουν θάρρος σε λαό πολιορκημένο, να πέφτετε μπρος στων θεών τ' αγάλματα έτσι με τ' άγρια αυτά ξεφωνητά και τις στριγγιές σας, πού κάνουνε σε γνωστικούς ανθρώπους φρίκη;
Ά! και στις συμφορές καί στη γλυκειά ευτυχία νάδιν' ο Θεός καί νάλειπε από με η γυναίκα! γιατί αν της έρθουνε δεξιά, καί ποιός την πιάνει στην έπαρση της! μ' αν την κυριεύση ο φόβος, τότε είναι πού είναι μιά πληγή για τους δικούς της.
Σαν τώρα εσείς μ' αυτά τα ξώφρενα τρεχιά σας δεξά ζερβά δειλία κακόψυχη σκορπάτε μες στο στρατό μας, κ' έτσ' οί εχθροί, πόχομ' απόξω, βρίσκουνε μια χαρά το πιο μεγάλο κέρδος, ενώ εμείς μέσα φτείρομε τους εαυτούς μας.
Να τί κερδίζει όταν κανείς ζή με γυναίκες. Μα όποιος την προσταγή μου, τώρα, δεν ακούση, άντρας, γυναίκα, ή ό,τι κι άλλο πάει νάναι, απόφαση θανατική τον περιμένει, κι από τίς πέτρες του λαού δε θα ξεφύγη. Έχει έγνοια ο άντρας, η γυναίκα ας μη φροντίζη για τα όξω• μέσ' ας κάθεται, χωρίς να βλάφτη. Άκουσες, ή δεν άκουσες, ή σε κουφή τα λέω;
Χορός
Ώ καλογυιέ του Οιδίποδα, επήρα φόβο π' άκουσα το βρόντημα, το βρόντημ' απ' τ' αμάξια τα βαρύχτυπα και πόκριξαν ταξόνια τροχοκίνητα κι άκουσα στων αλόγων ν' αναδεύουν γύρω το στόμα, της φωτιάς γεννήματα, τα γκέμια, πού τά τιμονεύουν.
Ετεοκλής
Καί τί; μην τάχα ο ναύτης, αν από την πρύμνα στην πλώρη τρέξη, θαβρή τρόπο να γλυτώση, σάν πάρη πια το κύμα δίπλα το καράβι;
Χορός
Μα ήρθα μ' ασπούδα τρέχοντας προς των θεών μας τα παλιά τ' αγάλματα πόχω σ' αυτούς μονάχα όλα τα θάρρη μου, όταν πάνω στίς πύλες μας μανίζοντας τ' άγριο τουφάνι της χιονιάς βροντούσε• τότ' απ' το φόβο να προσπέσω πέταξα στη θεότη, νάθε με βοηθούσε.
Ετεοκλής
Εύχεστε να βαστά στού εχθρού το δόρυ ο πύργος, κι αυτό συμφέρει τους θεούς• γιατί δε λένε πως σαν μια πολιτεία χαθή, πάν κι οι θεοί της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου