t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Όταν ο δρόμος είναι σκοτεινός...

Τό ξέρουμε δά πώς ανήκουμε όλοι στό φθινόπωρο
μα εσύ πια τι του ζήλεψες αυτού του κάτω κόσμου...

http://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Άνθρωπος και δέντρο, λάδι σε καμβά 

Μάριος Μαρκίδης

Οιονεί ποίημα

Λαθρεμπόριο, γιατρέ μου, ιδεών
λαθρεμπόριο αισθημάτων.
Έκλεισα τα εξήντα κι είμαι παρών:
έτοιμος προς εκποίησιν των τραυμάτων.

Ξόδεψα τη νοσταλγία των ουρανών
βγήκα με ψευδώνυμο στο κυνήγι.
Διαπρεπής στοχαστής, σώφρων,
πλην όμως η πελατεία μου λίγη.

Το ανέκαθεν

Η διάγνωση ήταν αμείλικτη: βαρειά ηττοπάθεια.
Δέν θυμάμαι τότε ποιός συγγενής πρώτου βαθμού
ράγισε τή φωνή του
ωσάν νά έφταιξε
ωσάν νά φταίξαμε.

Καί σέ τί μπορεί νά φταίξαμε;
Τί μεγάλοι, ψιθύρισε, πού φτάσαμε ως εδώ
πόσους καί πόσους Απρίληδες δέν κηδέψαμε.
Είναι πολύ αργά.
Αλλά, τόν παρηγόρησα,
είναι ζήτημα DNA
της κληρονομικότητας
Όλοι στήν οικογένειά μας γνωρίζουμε
ότι ανέκαθεν
ήταν
πάρα πολύ αργά.


ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΒ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 
(ν βάτ καί οχ δ, 1982)
                                     I
Γιά ποιό λόγο δόθηκε ατό τό φς στούς δυστυχες
κι ζωή σ' κείνους πού ψυχή τους εναι γεμάτη πίκρα
ποθονε τό θάνατο κι θάνατος δέν ρχεται
σκάβουν γιά νά τόν βρονε πως λλοι σκάβουνε γιά κρυμμένους
        θησαυρούς

- ταν δρόμος εναι σκοτεινός
κι Θεός τόν κλεισε σ' ναν μοιραο κύκλο

Τότε λιφάς Θαιμανίτης ποκρίθηκε:
- Μη στενοχωριέσαι, κουμπάρε, εμαστε καμωμένοι π' τό διο
        λικό πού χτίζονται τά νειρα.

                                            II

-Τό μάτι πού βλέπω τό Θεό, επε γγελος, εναι τό μάτι
                                                                              πού μέ βλέπει
Τήν πόλη τήν ξημερώνανε νευρωτικοί φιλόσοφοι
ξόρισαν τούς ταξιτζδες καί τούς γαλατάδες
διωξαν τά λεωφορεα καί σφράγισαν τά ραδιόφωνα
στό βάθος ταν λα σύμβολα νός συμβόλου

Στά παιδιά δέν φησαν τίποτα
πο νά περιμένουνε τώρα τήν νοιξη μέσα σέ τόσο χιόνι.


                                        III

Γιά ποιό λόγο δόθηκε ατό τό φς στούς δυστυχες
κι μικροπωλητής πού διαλαλοσε στόν πνο μας γρηγορετε
σο κι ν ψάξαμε τά σαββατόβραδα μς βρκε ξεμέθυστους
                                                                     τό πρωί τς Κυριακς
γι' ατό λέω νά πάψουμε νά σκάβουμε
χι γιά νά πεθάνουμε, μά γιά νά ζήσουμε.

- ταν δρόμος εναι σκοτεινός
δέν τό περίμενα νά  'χει ζωή τόσους πολλούς θερίσει

Τότε λιφς Θαιμανίτης ποκρίθηκε:
- Τό ξέρουμε δά πώς νήκουμε λοι στό φθινόπωρο
μά σύ πιά τί το ζήλεψες ατο το κάτω κόσμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: