Εμίλ Σιοράν
Υπεροχή του Επιθέτου
...Η πρωτοτυπία της δυστυχίας οφείλεται στη λεκτική ιδιότητα που την απομονώνει μέσα στο σύνολο των λέξεων και των αισθήσεων...
Οι χαρακτηρισμοί αλλάζουν: αυτή η αλλαγή αποκαλείται πρόοδος του πνεύματος. Διαγράφτε τους όλους: τι θα απόμενε από τον πολιτισμό; Η διαφορά ανάμεσα στη διάνοια και τη βλακεία έγκειται στο χεισρισμό του επιθέτου, που η αμετάβλητη χρήση του οδηγεί στην κοινοτοπία. Ακόμα και ο θεός ζει μόνο με τα επίθετα που του σωρεύουν· αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης της θεολογίας. Έτσι, χαρακτηρίζοντας πάντα διαφορετικά τη μονοτονία της δυστυχίας του, ο άνθρωπος δεν δικαιώνεται ενώπιον του πνεύματος παρά με την παθιασμένη αναζήτηση ενός νέου επιθέτου.
...Θέλουμε τάχα να δούμε στο βάθος των λέξεων; Δε βλέπουμε τίποτα γιατί η καθεμιά τους, αποσπασμένη από την εκτατική και γόνιμη ψυχή είναι κενή και μηδαμινή. Η δύναμη της διάνοιας ασκείται στο να προβάλλει πάνω τους μια στίλβη, να τα λειαίνει και να τα καθιστά φαεινά· αυτή η δύναμη προβιβασμένη σε σύστημα, αποκαλείται πνευματικός πολιτισμός - πυροτέχνημα πάνω στο βάθος του μηδενός.
Εμίλ Σιοράν, Υπεροχή του Επιθέτου, Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού (σελ. 40-43)
Μετ. Κωστής Παπαγιώργης, Εκδόσεις Εξαντας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου